انواع ضمایر در زبان انگلیسی

ضمیر در انگلیسی یکی از اجزای کلام به شمار می‌آید. اجزای کلام عناصر اصلی ساختمان زبان انگلیسی هستند. زبان انگلیسی از هشت قسمت اسم، ضمیر، فعل، صفت، قید، حرف اضافه، حرف ربط و حرف ندا تشکیل شده است.

اجزای کلام نقش هر کلمه را از نظر دستوری و معنی در جمله نشان می‌دهد. درک چگونگی عملکرد ضمیرها به خصوص ضمایر شخصی در جملات، نوشتن و صحبت کردن را بسیار لذت‌بخش می‌کند. در این یادداشت به بررسی انواع ضمیر در گرامر زبان انگلیسی به همراه مثال پرداخته شده است.

انواع مختلف ضمایر در زبان انگلیسی

ضمایر انواع مختلفی دارند: ضمایر شخصی (personal)، ضمایر ملکی (possessive)، ضمایر انعکاسی(reflexive)، ضمایر تشدیدی(intensive)، ضمایر اشاره(demonstrative)، ضمایر استفهامی(interrogative)، ضمایر نسبی(relative)، ضمایر نامعین(indefinite) و ضمایر متقابل(reciprocal).

ضمایر شخصی (Personal Pronouns)

ضمایر شخصی یکی از انواع ضمایر در زبان انگلیسی هستند که برای جایگزینی اسامی اشخاص، مکان‌ها، اشیا یا نظرها استفاده می‌شوند تا نویسنده یا گوینده بتواند از تکرار این اسامی جلوگیری کند.

ضمایر شخصی در زبان انگلیسی به اول شخص، دوم شخص و سوم شخص تقسیم می‌شوند:

• اول شخص: I و We (ضمایر فاعلی) و Me و Us (ضمایر مفعولی)
• دوم شخص: You (ضمیر فاعلی و ضمیر مفعولی)
• سوم شخص: He، She، It و They (ضمایر فاعلی) و Him، Her، It و Them (ضمایر مفعولی)

همانطور که مشاهده می‌کنید ضمایر شخصی مفرد و جمع هستند.ضمایر شخصی ضمایری هستند که به شخص یا چیز خاصی در جمله اشاره می کنند و به دو گروه اسمی و عینی تقسیم می شوند.

ضمایر شخصی اسمی می توانند به عنوان فاعل جمله عمل کنند (I, you, he, she, it, we, they)

You are the greatest! (ضمیر فاعلی دوم شخص مفرد)

You are the greatest people in my life. (ضمیر فاعلی دوم شخص جمع)

He is my brother. (ضمیر فاعلی سوم شخص مفرد)

It was a good idea. (ضمیر فاعلی سوم شخص مفرد)

ضمایر شخصی عینی، از سوی دیگر، به عنوان ضمیر مفعولی یک جمله نیز می‌توانند عمل می کنند (me, you, him, her, it, us, them)

Alex came out with Joe and me. (ضمیر مفعولی اول شخص مفرد)

Melissa really likes him. (ضمیر مفعولی سوم شخص مفرد)

در مقایسه انواع ضمیر در انگلیسی و فارسی متوجه تفاوت‌هایی می‌شویم. برای مثال در ضمایر شخصی در انگلیسی ما برای ضمیر دوم شخص مفرد و جمع از یک کلمه (You) استفاده می‌کنیم در حالی که در فارسی به ترتیب «تو» و «شما» به کار گرفته می‌شود.

دومین تفاوت در ضمایر سومی شخصی مفرد دیده می‎شود که در انگلیسی ما برای سه جنسیت مذکر، مونث و خنثی یک ضمیر متفاوت داریم.

ضمایر پرسشی (Interrogative Pronouns)

ضمایر پرسشی/استفهامی ضمایری هستند که فقط در رابطه با یک سوال به کار می روند. عبارتند از: Who،  Whose، Whom، Which و What

Who told you about the incident?

Which came first, the chicken or the egg?

Of all the houses on the market, which do you recommend?

What is your favorite food?

Whom did you ask?

Whose are those?

ضمایر ملکی (Possessive Pronouns)

ضمایر ملکی ضمایری هستند که مالکیت را نشان می دهند. به عبارت دیگر، چیزی متعلق به شخص دیگری است.

Can I use your knife? I lost mine.

The hammer is yours.

They receive their power rebate. What about ours?

The mobile phone next to the lounge chair is his.

The diamond ring found at the park is hers.

The house with the broken window is theirs.

لازم به ذکر است که ضمایر ملکی با صفات ملکی متفاوت هستند. ما از ضمیر در انگلیسی برای جایگزینی و جلوگیری از تکرار اسم استفاده می‌کنیم در حالی که صفت جهت توصیف اسم به کار برده می‌شود. به دو مثال زیر دقت بکنید:

The mobile phone is hers. (ضمیر ملکی)

Jenny left her mobile phone in the car. (صفت ملکی)

از آن گذشته توجه داشته باشید که بین حالت اختصار «It’s» و ضمیر ملکی «Its» تفاوت وجود دارد. در حقیقت «It’s» حالت اختصار It has و It is است.

ضمایر اشاره (demonstrative Pronouns)

ضمایر نمایشی ضمایری هستند که برای شناسایی اسم ها و پاسخ به سوال «کدام؟» استفاده می شوند. ضمایر اشاره در دو حالت مفرد و جمع به کار گرفته می‌شوند. This و That حالت مفرد و These و Those حالت جمع این ضمایر به شمار می‌آیند.  علاوه بر این از ضمایر اشاره جهت اشاره به دور یا نزدیک در زمان یا فاصله استفاده می‌شود.

This is my favorite food.

What is that?

These are very expensive.

I would like those, please.

That is not yours.

همانطور که در بالا اشاره شد، ضمیر در انگلیسی با صفت متفاوت است. بنابراین به این مساله توجه کنید که صفات اشاره و ضمایر اشاره با یکدیگر متفاوت هستند. به مثال‌های زیر دقت بکنید:

These (صفت اشاره) toys are broken but those (ضمیر اشاره) are not.

That (ضمیر اشاره) is mine but those (صفت اشاره) tools are yours.

This (صفت اشاره) movie is great and these (ضمیر اشاره) are great also.

ضمایر نامعین (Indefinite Pronouns)

از دیگر انواع ضمایر در زبان انگلیسی می‌توان به ضمایر نامعین اشاره کرد. ضمایر نامعین، ضمایری هستند که در اشاره به شخص یا چیزی که نامشخص یا ناشناخته است به کار می روند. از ضمایر نامعین نیز برای شناسایی یک گروه کلی از افراد یا چیزها استفاده می شود. در ادامه برخی از این ضمایر را می‌توانید مشاهده بکنید:

Any, Anybody, Anything, Anyone, All, Each, Both, Either, Everything, Everyone, Everybody, Whatever, Whoever, Several, Much Many, More, Some, Someone, Something, Nothing, No one, Nobody, Another, Others, None

Everyone was charged at the protest rally.

Some became sick during the experiment.

I like coffee but not tea. Jenny thinks both are great.

Many have taken the free items already.

Everything was lost during the tornado.

ضمایر نامعین می‌توانند مفرد، جمع یا هر دو باشند. علاوه بر این برخی از ضمایر نامعین مانند All، Any، Each و Many می‌توانند در نقش صفت ظاهر بشوند. برای درک بهتر این موضوع به دو مثال زیر دقت بکنید:

Many have decided to cancel their subscriptions to the magazine. (ضمیر)

Many classmates are protesting the new times for study. (صفت)

ضمایر نسبی (Relative Pronouns)

ضمایر موصولی که به عنوان ضمایر نسبی هم شناخته می‌شوند یکی از انواع ضمایر در انگلیسی هستند که شرحی از اسم یا ضمیر در جمله را ارائه می‌کنند. از رایج‌تریم ضمایر نسبی می‌توان به Who، Whom، Whose، Which و That آشاره کرد.

(Who, that, which, whom, whose, whoever, whichever, whomever, whatever)

who زمان اشاره به یک موضوع استفاده می شود.

Who went to the store after work?

Who sings this song?

Whom هنگام اشاره به یک شی استفاده می شود.

With whom did Alex go out?

The letter should be addressed to whom?

Who، برای اشاره به افراد یا حیوانات با نام استفاده می شود.

That، برای اشاره به چیزها استفاده می شود.

Liz, who wrote the review, got in trouble.

The paper that I wrote last night vanished.

That، در عبارات اساسی (بندهای لازم برای درک موضوع یک جمله) استفاده می شود.

The pizza parlor that is down the street from the college is great.

Which، در جملات غیر ضروری (بندهای غیر ضروری برای درک موضوع جمله) استفاده می شود.

Which pizza parlor? The one that is down the street from the college.

My mom’s jewelry was stolen, which upset her very much.

ضمایر انعکاسی (Reflexive Pronouns) 

ضمایر انعکاسی یکی از انواع ضمایر در انگلیسی هستند که هنگام یکی بودن فاعل و مفعول به کار می‌روند. در حقیقت در این شرایط این ضمایر جانشین مفعول می‌شوند. این کلمات به «-Self» در حالت مفرد و «-Selves» در حالت جمع ختم می‌شوند. در فارسی ما از «خود» استفاده می‌کنیم.

ضمایر انعکاسی مفرد: Myself، Yourself، Himself، Herself و Itself

ضمایر انعکاسی جمع: Ourselves، Yourselves و Themselves

You can help yourselves to the lollies. (جمع)

She sent herself a copy of the email. (مفرد)

The teachers blamed themselves for the horrible mistake. (جمع)

I talk to myself (مفرد)

The boss told his workers to help themselves to the spare materials. (جمع)

ضمایر تاکیدی(intensive Pronouns)

ضمایر تاکیدی، ضمایری هستند که فقط برای تأکید بر موضوع به کار می روند و برای معنای جمله ضروری نیستند.
نکته: این ضمایر شبیه ضمایر انعکاسی هستند، اما در جمله متفاوت عمل می کنند و همیشه در کنار موضوعی که بر آن تاکید می کنند قرار می گیرند.

I made the trailer myself. (ضمیر انعکاسی)

I myself made the trailer. (ضمیر تاکیدی)

She spoke to me herself. (ضمیر انعکاسی)

She herself spoke to me. (ضمیر تاکیدی)

I spoke to them myself. (ضمیر انعکاسی)

I myself spoke to them. (ضمیر تاکیدی)

ضمایر متقابل (Reciprocal Pronouns)

ضمایر متقابل ضمایری هستند که برای اشاره به مجموعه ای متقابل از افراد استفاده می شود.
(each other, each other’s, one another, one another’s)

We need to help one another survive.

They had remembered each other’s phone numbers.